Mutluluğa Göz Kırp

Şubat 2020

Mutluluğa Göz Kırp

“Nefret dolu insanlar hayatları boyunca yalnız ve mutsuz kalmaya mecburdurlar”
Her ne olursa olsun gülmeyi bilmeli insan.
Her ne yaşarsa yaşasın sevmeyi bilmeli.
Her gün ağlasa bile bir gün mutlaka güleceğini bilmeli.
Güleceğini ümit etmeli ki
Hayatın gülünce güzelleştiğini bilsin.
Nefreti kalbinden silmeli insan,
Silmeli ki sevmeyi bilsin.
Silmeli ki güzel bakıp, özel olmayı bilsin.
Silmeli ki hayatın hoş ve gerisinin boş olduğunu bilsin.
Hayatın hoş olduğunu bilmeli ki yaşama dört elle sarılsın.
Mutluluğunu paylaşmalı her canlı ile,
Paylaşmalı ki her anının mutluluğu artsın.
Sevmeli insan, hem de çok sevmeli.
Sevdiğinin gözlerinde bulmalı kendini.
Bulmalı ki o gözler sadece sana ait olsun.
Sevmekten vazgeçmemeli insan.
Özlemekten vazgeçmemeli.
Umut etmekten, hayal etmekten vazgeçmemeli.
Sevda yolunda çektiği acıya üzülmemeli.
Sevdanın içinde acı olmasa adı sevda olur muydu?
Sonunda kavuşmak olmasa gurbete dayanılır mı?
Her kışın sonu bahar,
Her hüznün sonu mutluluk,
Yeter ki sabretmeyi bilelim.
Mutlu olup mutlu edelim.
‘’Bir umuttur yaşamak’’ diyerek hayatına devam etti Sahra…

Umut etmekten, sabretmekten hiç vazgeçmedi. Sahra hep sevdi, Sahra hep özledi. Yüreğindeki özlemi birçok kişiye duyurdu. En sonunda duyması gereken kişi duydu. Onlar için bir umuttu yaşamak. Yaşadılar, umut ettiler ve kavuştular. ‘’Olmaz mı?’’ dedi Selim. O kelimeye bir hayatı sığdırdı. Yüreğini sığdırdı. Sabrını sığdırdı. ‘’Olur’’ dedi Sahra. O da o kelimeye sevgisini sığdırdı. Özlemini sığdırdı. Birlikte mutlu yaşayıp mutluluğa doğru yelken açmaya başladılar. Attıkları her adımı hayata sabırla inşa ettiler. En sonunda da birlikte mutluluğa göz kırptılar.