Beyza Kocaaslan Mai (kitap yorumu)
Sen geldin ben gittim. Sen sevdin ben kaçtım. Ben geldim sen gittin. Ben sevdim sen haketmedin. Ömrümü verecek kadar sevdim ama sen yoktun. Sonra sen geldin ve ben “sana ömrümün sonuna kadar teşekkür edeceğim”
“Ahmed Arif hiç tanımadı seni, görmedi gözlerini, duymadı sesini ama benden daha iyi anlatmış sana hissettiklerimi.
… /Maviye,
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine…
… /Ve dışarıda delikanlı bir bahar,
Seviyorum seni,
Çıldırasıya… “
Her türlü olumsuzluğa rağmen sevmekten hiç vazgeçmeyen Mavi ve Sancar. Hayata sımsıkı tutunmuş bir psikolog. İmkansız bir aşk. Yaşamın her kırıntısında aşkı ve umudu arıyorsan @papatyalimotivasyon @byzakcsln Beyza Kocaaslan’ın “Mai” kitabını okumalısın.
@herdemkitapyayin
Arka Kapak Yazısı
Kana bulanmış saçların, kolların,yüzlerin arasından çıkıp hayata sımsıkı tutunmuş genç bir psikolog…
Kana bulanmış kalplerin, hayatların, ruhların arasından çıkamamış hayat kırgın genç bir psikolog…
İki meslektaş, bambaşka iki hayat, farklı yöne akan iki nehrin döküldüğü ortak havza…
Doğarken kirlenmiş bir hayatın içine umut ne kadar sığar?
Bir aşk, umutsuz bir hayata ne kadar sığar?
İyilik mi yok olur kötülüklerin arasında, yoksa kötülük mü boğulur iyilerin dünyasında?
Peki ya yalanlarla kurulu tozpembe olmasa da pembe dünya? Can bildiğin, bilemediğin bir can çıkarsa, o zaman da aşk kurtarır mı her şeyi, bilemediğin bir can gelip devirmişse senin dünyanı, hangi dünyaya sığar umut?
Hayatın tüm gerçekleriyle yoğrulmuş, umudun, aşkın, vicdanın, kötülüğün, kana bürünmüş gözlerin, iyiliğin harmanladığı bir hikaye.
Beyza Kocaaslan
